زمین از طوافِ خورشید دست کشیده. عقربه‌ها ت نمی‌خورن. ماه تکه‌تکه شده. می‌شنوی صدای شیونِ آسمونِ رنگ‌پریده رو؟! جنگل تبر به دست شده. درخت‌ها نفس نمی‌کشن. دریا طغیان کرده. ماهی‌ها یکی یکی ساحل رو به آغوش می‌کشن. می‌شنوی صدای سِ سقوطِ طبیعت رو؟! همه‌ی سی و دو حرف به صف شدن. دونه دونه گردن زده می‌شن. می‌شنوی صدای لال شدنم و قتلِ عامِ همه‌ی این کلمه‌ها رو؟! «تو» درد می‌کشی. چشم‌هام سراسر بارونِ زمستون می‌شن. می‌بینی حالِ بدت چطوری بهم می‌زنه نظمِ جهانِ خلقت رو؟!
+ بخاطرِ من نه، بخاطرِ حالِ خوبِ یه دنیا خوب باش.
درباره این سایت